زمینه و هدف: در تله متری پاسخ عصبی، تحریک و ثبت پاسخ عصب شنوایی توسط الکترودهای درون حلزونی پروتز کاشت حلزون صورت می پذیرد. در این جا تحریک الکتریکی توسط یک الکترود به عصب شنوایی ارایه و پاسخ حاصله که پتانسیل عمل مرکب الکتریکی نامیده می شود، توسط یکی از الکترودهای مجاور ثبت می گردد. مهم ترین کاربردهای بالینی این آزمون عبارتند از ارزیابی و پایش پاسخ های عصب شنوایی در حین و بعد از عمل جراحی و کمک به تنظیم اولیه پردازشگر گفتار. هدف این مطالعه، ارزیابی تغییرات آستانه این پتانسیل طی سه ماه بعد از دریافت پروتز در کودکان کاشت حلزون شده بود.روش بررسی: مطالعه حاضر، یک مطالعه طولی بود. جمعیت مورد مطالعه، کودکانی بودند که در تابستان و پاییز سال 1386 در بیمارستان های امیراعلم و حضرت رسول اکرم (ص) تهران تحت عمل جراحی کاشت حلزون قرار گرفته بودند. آستانه این پتانسیل طی چهار جلسه پس از دریافت پروتز و با فواصل زمانی تقریبا یک ماهه، در الکترودهای اول، هشتم، پانزدهم و بیستم مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: میانگین آستانه ها، تفاوت درون الکترودی معنی داری نداشتند. اما مقایسه بین الکترودی نتایج حاکی از کاهش معنی دار میانگین آستانه در الکترودهای راسی تر نسبت به الکترودهای پایه ای تر بود (p<0.001).نتیجه گیری: ثبات نتایج حاصله می تواند باعث اطمینان خاطر بیشتر درمانگر جهت تنظیم پردازشگر گفتار برای مدتی نسبتا طولانی گردد. هم چنین نتایج بهتر الکترودهای راسی تر نیز می تواند موجب ارایه و اعمال یک راهکار کدگذاری موثرتر گردند.

هدف: ارتباط بین اعصاب مدیان و اولنار در ساعد که آناستوموز مارتین گروبر نامیده می شود، توسط مطالعات آناتومیک و یا الکترودیاگنوستیک قابل اثبات است. دانش این آناستوموز از اهمیت ویژه ای در ضایعات محیطی اعصاب مدیان و اولنار برخوردار است. بنابراین در قدم اول (به عنوان هدف اصلی) شیوع این آناستوموز در جوامع مختلف باید تعیین گردد. مطالعه اخیر در بیمارستان شهدای تجریش در سال 1381 انجام شده است.روش بررسی: مطالعه در یک گروه 106 نفری (212 دست) که از نظر اعصاب محیطی دستها کاملا سالم بودند، انجام شد و افراد دارای بیماریهای CTS، نوروپاتی اولنار و پلی نوروپاتی از مطالعه حذف شدند. تحریک Supramaximal روی اعصاب مدیان و اولنار در قسمتهای پروگزیمال و دیستال داده شده و CAMP از عضلات A.P.B. و A.D.M. و F.D.L. ثبت شد. معیارهای تشخیصی آناستوموز شامل : -1 ارتفاع موج CAMP از عضله A.P.B و تحریک مدیان در قسمت پروگزیمال ≥ دیستال 2- ارتفاع موج CAMP از عضله A.D.M. و تحریک اولنار در قسمت دیستال > پروگزیمال. 3- ثبت CAMP از عضلات F.D.I. و یا A.D.M. و یا تحریک عصب مدیان در آرنج. یافته ها: در این مطالعه 212 بازو (50 درصد راست و 50 درصد چپ) مورد بررسی قرار گرفت متوسط سنی بیماران 26 سال بود و شامل محدوده ای بین 15 تا 45 سال می شد و 52 نفر از بیماران زن بودند. 11 نفر از 106 بیمار مورد مطالعه بر اساس معیارهای تشخیصی دارای آناستوموز بودند که شیوع 10.3 درصد را شامل می شود. نسبت زن به مرد نیز 7.4 می باشد.نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه شیوع آناستوموز حدودا 10 درصد است در حالیکه در آخرین مطالعات دیگر شیوع آن 34-31 درصد گزارش شده است که برای اثبات آن لازم است مطالعات دیگری در سطح وسیعتری از جامعه به انجام برسد.  

بافت قلب محیطی تحریک پذیر است. یکی از روش های توصیف انتشار پتانسیل عمل در بافت قلب، استفاده از مدل اتوماتای سلولیست. سرعت اجرای مدل های مبتنی بر اتوماتای سلولی در شبیه سازی های مقیاس بزرگ، یکی از مزایای آن نسبت به روش های مبتنی بر معادلات دیفرانسیل است. مدل های قبلی مبتنی بر اتوماتای سلولی، قادر به حذف لبه های مسطح ایجاد شده در الگوهای حاصل نیستند و یا همسایگی های بزرگی دارند. به علاوه در مدل های قبلی تلاشی برای تطبیق الگوی هندسی پتانسیل عمل بطنی با پتانسیل عمل واقعی نشده است. در این مقاله مدلی ارائه شده است که با حداقل همسایگی، از تولید لبه های مسطح جلوگیری می کند. همچنین با تقریب خطی از مدل الکتروفیزیولوژیکی معروف، الگوی هندسی پتانسیل عمل نیز در مدل برآورد می شود.

چکیده در این مقاله سازوکار تولید پتانسیل عمل یک سلول عصبی و عوامل موثر بر ضربان سازی آن بررسی شده است. با استفاده از اسیلاتورهای مدل کننده یک نرون عصبی، می توان سازوکار پتانسیل عمل سلول را از طریق ساخت مدار معادل برای جریان های یکسو شده یونی بررسی کرد. مدار معادل با استفاده از خازن، مقاومت و ترانزیستور شبیه سازی و با تغییر در ظرفیت غشاء و مقاومت نشتی کانال سدیمی و پتاسیمی، تغییر در پتانسیل عمل مشاهده شد. در گام بعدی مدارهای مدل کننده نرون عصبی در میکروکنترلر پیاده سازی شدند. جهت ارسال معادلات به میکرو کنترلر ابتدا باید آن ها را به فرم گسسته تبدیل نمود که به همین منظور، روش گسسته سازی معادلات ارایه شده و معادلات مدل FHN به فرم گسسته حل و شبیه سازی شدند. فایل هگز معادله مربوطه تولید و با استفاده از آن میکروکنترلر پروگرام گردید. در واقع مدار معادل به گونه ای ساخته شد که بتوان تک تک پارامترها را توسط آن کنترل نمود تا بتواند شبیه ساز مناسبی برای بیماری ها و نارسایی های سلولی باشد.

زمینه و هدف: بیماران مبتلا به میگرن به طور شایع شکایات دهلیزی را گزارش می نمایند. گاهی حتی در نبود این گونه شکایات، آزمون های نورواتولوژیک در فواصل بین حملات، سردرد نابهنجاری را نشان می دهند که نشانگر اختلال عملکرد دهلیزی تحت بالینی در این بیماران است. جهت ارزیابی بخشی از سیستم دهلیزی در این بیماران، در مطالعه حاضر پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در افراد مبتلا به میگرن و افراد هنجار مقایسه شده است.روش بررسی: افراد مورد مطالعه شامل 25 فرد دچار میگرن و 26 فرد داوطلب هنجار با محدوده سنی 53-20 سال بود. پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی با ارایه محرک تن برست 500 هرتز با شدت 95 دسی بل nHL به ثبت رسید.یافته ها: میانگین دامنه و زمان نهفتگی قله p13 در مبتلایان به میگرن به ترتیب کمتر و بیشتر از افراد هنجار به دست آمد که این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار بود. به طوری که برای دامنه، در گوش راست و چپ P=0.001 و برای زمان نهفتگی p13، در گوش راست  P=0.004 و در گوش چپ P=0.02به دست آمد. تفاوتی بین میانگین زمان نهفتگی قله n23 و نسبت دامنه در دو گروه مشاهده نگردید (P>0.05).نتیجه گیری: با توجه به مشاهده زمان نهفتگی تاخیر یافته در پاسخ بیماران دچار میگرن، احتمال درگیری نوار دهلیزی- نخاعی در ساقه مغز وجود دارد. با این وجود، به علت محدود بودن تعداد نمونه های مورد بررسی، جهت تعمیم نتایج به کل بیماران دچار میگرن نیاز به تحقیقات گسترده تری می باشد.

زمینه و هدف: آزمون پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی چشمی ابزار جدیدی برای بررسی عملکرد دهلیزی است. این پاسخ با زمان نهفتگی کوتاه را می توان با تحریک صوتی با شدت بالا، از عضلات چشمی منقبض شده ثبت کرد، و به عنوان ابزار تشخیصی برای ارزیابی رفلکس دهلیزی چشمی طرف مقابل استفاده کرد. هدف مطالعه حاضر بررسی و مقایسه دامنه، زمان نهفتگی، نسبت اختلاف دامنه دو طرف و میزان وقوع پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی چشمی (n10) و گردنی (p13) در افراد هنجار بود.روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر روی 20 فرد با میانگین سنی 22.18 و انحراف معیار 2.19 سال و حساسیت شنوایی هنجار و عدم سابقه اختلالات دهلیزی انجام شد. امواج p13 و n10 با استفاده از محرک تن برست 500 هرتز راه هوایی در سطح شدت 95 دسی بل nHL و با استفاده از گوشی داخلی ثبت و مقایسه شدند.یافته ها: موج p13 در همه افراد مورد مطالعه ثبت شد، ولی در دو مورد موج n10 ثبت نشد. دامنه مطلق و زمان نهفتگی به ترتیب 140.77 میکروولت و 15.56 میلی ثانیه برای پتانسیل گردنی و 3.18 میکروولت و 9.32 میلی ثانیه برای پتانسیل چشمی به دست آمد. تفاوت معنی داری در دامنه دو پتانسیل مشاهده شد (p=0.000).نتیجه گیری: در مطالعه حاضر شاخصه های این دو آزمون نشان داد که دامنه و درصد وقوع پاسخ در پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی چشمی کمتر از پتانسیل دهلیزی گردنی بود. از آنجایی این دو پاسخ احتمالا از دو بخش متفاوت عصب دهلیزی منشا می گیرند، می توان به عنوان دو آزمون مکمل در نظر گرفت و به عنوان ابزاری برای ارزیابی اختلالات دهلیزی استفاده کرد.

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر آیونتوفورزیس اپی نفرین بر ویژگیهای پتانسیل عمل عضله و احتمال اثر آن بر پاسخ عصبی عضلانی است که می تواند به شناخت عملکرد فیزیولوژیک عصب و عضله و نهایتاً افزایش تواناییهای درمان فیزیکی کمک نماید. کلیه آزمایشات بر روی 20 مرد سالم بین محدوده سنی 20 تا 30 سال در دو گروه ده نفره (آیونتوفورز وجریان مستقیم ) انجام شد. از محلول اپی نفرین 1mg/ml جهت آیونتوفورزیس دارو و محلول سالین نرمال برای گروه کنترل استفاده شد. جریانی به میزان 50 میلی آمپر در دقیقه از الکترودهای دستگاه آیونتوفورز توسط پدهای هیدروفیلیک بر روی عضله نزدیک کننده شست پا هردوگروه، بعد از ثبت پتانسیل عمل عضله برقرار شد و پس از قطع جریان به مدت 15 دقیقه شاخصهای پتانسیل عمل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج به دست آمده نشان داد که آیونتوفورزیس اپی نفرین سبب افزایش دامنه کلی پتانسیل عمل در زمانهای 5، 10و15 دقیقه بعد از اتمام مداخله (0.05>P) و افزایش دامنه موج مثبت پتانسیل عمل، پایائی موج، زمان اوج گیری دپلاریزاسیون در زمان های 1، 5 ، 10و 15 دقیقه بعد از قطع جریان (0.05>P) شد در حالیکه تغییرات زمان گذر دپلاریزاسیون در این گروه معنی دار نبوده است و افزایش زمان رپلاریزاسیون تنها در دقیقه نخست بعد از قطع جریان اختلاف معنی داری را نشان داده است (0.05>P). جریان مستقیم سبب افزایش پایائی، زمان های اوج گیری وگذر دپلاریزاسیون و همچنین رپلاریزاسیون پتانسیل عمل بعد از مداخله در زمانهای 1 ،5،10و15 گردید(0.05>P) در حالیکه تأثیر معنی داری بر دامنه موج در زمانهای ذکر شده نداشت. بررسی تغییرات شیب گذر دپلاریزاسیون در گروه آیونتوفورزیس افزایش معنی داری را در زمان 10 دقیقه بعد از مداخله نشان داد (0.05>P) در حالیکه بر عکس اعمال جریان مستقیم با کاهش شیبهای اوج گیری، گذر دپلاریزاسیون و رپلاریزاسیون در کلیه زمانها توأم بود (0.05>P) .این نتایج نشان می دهد که با آیونتوفورزیس اپی نفرین می توان پاسخهای مورد انتظار را با تأثیر اپی نفرین بر محل اتصال عصب و عضله مشاهده کرد و سبب بکارگیری واحدهای انقباضی بیشتری شد و این در حالی است که جریان الکتریکی مستقیم از طریق انتقال یونهای مثبت در محدوده الکترود فعال سبب کاهش عملکرد مناسب واحدهای قابل انقباض عضلانی می شود.

مقدمه: پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی، آزمون قابل اطمینان و جدیدی است که با فراهم آوردن اطلاعات تشخیصی در مورد عملکرد ساکول و یا عصب دهلیزی تحتانی، مجموعه آزمون های تعادلی حاضر را تکمیل نموده و سلامت رفلکس ساکولوکولیک را ارزیابی می نماید. دامنه پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی متناسب با سطح فعالیت الکترومیوگرافی زمینه می باشد که این امر لزوم حفظ ثبات فشار عضله در حین ثبت را نشان می دهد. تغییر در وضعیت چشم باعث تغییر در فعالیت عضله جناغی – چنبری - پستانی و بنابراین تغییر در دامنه پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی می گردد. از این رو، پژوهش حاضر با هدف، بررسی امکان تاثیر باز و بسته بودن چشم بر پارامترهای پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی صورت گرفت.مواد و روش ها: در مطالعه مقطعی - مقایسه ای حاضر، پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی با ارایه محرک500 Tone-Burst  هرتز با شدت 95 dBnHL در 40 فرد هنجار در محدوده سنی 30 - 18 سال ثبت شد.یافته ها: میانگین دامنه و زمان نهفتگی امواج P13 و  N23در هر دو گوش، اختلاف آماری معنی داری را نشان نداد (P>0.05).نتیجه گیری: باز و بسته بودن چشم ها تاثیری بر پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی نداشت، بنابراین در صورت لزوم و جهت حذف آرتیفکت (Artifact) چشمی می توان آزمون پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی را با چشم بسته ثبت نمود.

زمینه و هدف: اختلالات شنوایی و تعادل در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوی سیستمیک ممکن است به عنوان پیامد آسیب ایمنی گوش داخلی رخ دهد. آزمون پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی ابزاری جدید در بررسی مسیر دهلیزی - نخاعی است. در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتو، اختلالات تعادلی از جمله هیدروپس آندولنف ممکن است در نتیجه رسوب کمپلکس های ایمنی در اطراف ساکول رخ دهد. گرچه وجود ناهنجاری در سیستم دهلیزی این بیماران اثبات شده، تاکنون عملکرد بخشی از سیستم دهلیزی شامل مسیر دهلیزی - نخاعی در این بیماران بررسی نشده است. از این رو، مطالعه حاضر با هدف مقایسه این پتانسیل ها بین بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتو و افراد هنجار انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی - مقایسه ای، پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی با ارائه محرک تن برست 500 هرتز با شدت 95 دسی بل nHL در 26 فرد هنجار و 20 بیمار مبتلا به لوپوس در مرحله غیرفعال بیماری در محدوده سنی 50-20 سال ثبت شد.یافته ها: پتانسیل ها در 100 درصد نمونه ها مشاهده شد. میانگین دامنه قله به قله و نسبت عدم تقارن بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری را نشان نداد. میانگین زمان نهفتگی قله های p13 و n23 در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتو به صورت معنی داری نسبت به افراد هنجار بیشتر بود.(p<0.05) مدت زمان بیماری تاثیری بر پارامترهای آزمون نداشت.نتیجه گیری: با توجه به مشاهده تاخیر زمان نهفتگی در پاسخ بیماران، احتمال وجود ضایعه در ورای لابیرنت به ویژه در مسیر دهلیزی - نخاعی وجود دارد. به علت محدود بودن تعداد نمونه های مورد بررسی، امکان تعمیم نتایج به کل بیماران لوپوس اریتماتوی سیستمیک نیست.